Overdose κιθαριστικού θορύβου μέρος δεύτερον, με την πρώτη εμφάνιση των σπουδαίων
Jucifer στη χώρα μας. Με τα αυτιά να βουίζουν ακόμα από την εμφάνιση των Suma στον ίδιο χώρο το προηγούμενο βράδι, μπαίνω στο ψιλο-άδειο venue κατά τις 9 παρά και κατευθύνομαι προς το merch stand, όπου ένα χειρόγραφο σε κάλλα Α4 μάς ειδοποιούσε πως το merch των Jucifer είχε σχεδόν εξαντληθεί (πλην από κάποια ελάχιστα t-shirts), μιας και αυτή ήταν η τελευταία στάση της εκτενούς ευρωπαϊκής περιοδείας τους. "20
Years Slaying Ears" λοιπόν, και τα παιδιά από τους Earth of Distrust λίγο πιο δίπλα μού περιγράφουν το τρίξιμο των τοίχων κατά τη διάρκεια του soundcheck. Καλά θα περάσουμε κι απόψε...
Τους
Korsikov πρέπει να είχα να τους πετύχω live από εκείνο το live των
Weedeater στο 7sins πριν δυόμιση χρόνια. Παρότι υπάρχουν χρόνια σαν μπάντα, δεν έχουν κυκλοφορήσει τίποτα επίσημο, πέρα από τη συμμετοχή τους στη συλλογή "
Miss Fortune was a Henhouse Manager" το 2011. Όπως και να'χει, το γκαζωμένο punk/stoner-rock'n'roll τους λειτούργησε άψογα, και -για άλλη μια φορά- κανείς δεν παρατήρησε την έλλειψη μπάσου στον ήχο τους.
Oι
Earth of Distrust έχουν βρει πλέον το δρόμο τους. Ο εστιασμένος sludge/crust ήχος του νέου -diy- cd τους "Victimology" τούς ταιριάζει γάντι και η μπάντα έχει λιώσει στα σανίδια, κι αυτό φαίνεται. Το ύφος κινείται χοντρικά κάπου κοντά στους πρώιμους Morne, και κομμάτια όπως το ελληνόφωνο "Διαγραφή" και η διασκευή του "A Life's a life" των Disrupt δεν αφήνουν περιθώρια. Άξιοι.
Ο κόσμος έχει πλέον μαζευτεί (λίγο λιγότεροι από την προηγούμενη, αλλά πάνω-κάτω οι ίδιες φάτσες, απόλυτα λογικό). Με το που πιάνουν τις θέσεις τους στη σκηνή τα δύο μέλη των
Jucifer, δεν υπάρχει επιστροφή. Τα πάντα στο τέρμα (δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι όταν μεταφέρουν το δικό τους εξοπλισμό) και ένας τερατώδης ήχος να παράγεται από την κιθάρα της Amber Valentine.
Το νομαδικό ντουέτο κοπανάει ακατάπαυστα επί μία ώρα χωρίς την παραμικρή διακοπή ανάμεσα στα κομμάτια, με ένα εκρηκτικό punk attitude. To set, βασισμένο στα τελευταία δύο άλμπουμ εστιάζει στο πιο ακραίο υλικό τους με αλλεπάλληλες εναλλαγές ανάμεσα σε σερνάμενο drone/sludge και ταχύτατα grind σαρώματα, αγνωώντας παντελώς τις πιο πολυσυλλεκτικές στιγμές της πλούσιας δισκογραφίας τους, και σε συνδυασμό με αυτό τον τερατώδη θόρυβο που βγαίνει από τα ηχεία, κάνει την εμπειρία δύσκολη και υπερβατική.
Δεν ξέρω αν στο κοινό υπήρχαν ανυποψίαστοι που ήρθαν για τις πρώιμες noise rock δουλειές τους ή την πιο alternative πλευρά τους, αν υπήρχαν σίγουρα θα απογοητεύτηκαν, μιας και αυτοι οι Jucifer υπάρχουν μόνο στο δίσκο. Οι Jucifer που βγαίνουν στη σκηνή δοκιμάζουν τις αντοχές ακόμα και του πιο ψημένου sludge/grind κάφρου παίζοντας τερατωδώς δίχως αύριο. Ακόμα και τα κομμάτια του ήδη βαρέος και ασήκωτου
'За Bолгой для нас земли нет' ακούγονται δύο φορές πιο κτηνώδη στη live τους εκδοχή.
Συνολικά, μια εμφάνιση που δεν μπορείς να την κρίνεις με ένα "καλή" ή "κακή". Δεν είναι εκεί το θέμα. Το ζεύγος είναι πολύ καλοί μουσικοί και άμα ήθελαν, θα έστηναν ένα "ακαδημαϊκό" σετ για να μας ψυχαγωγήσουν. Αντ'αυτού επιλέγουν το δύσκολο δρόμο της εξερεύνησης των ορίων του θορύβου. Και άμα κρίνω από τα βομβαρδισμένα αυτιά μας, αυτοί δύο περιπλανώμενοι μύστες του θορύβου είναι απόλυτα αποτελεσματικοί σ'αυτό το ρόλο.
video credit: Γιαννης Πετροπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου