Στο νέο άλμπουμ, η μπάντα δείχνει (ξανά) τάσεις να εξερευνήσει νέες περιοχές. Οι προφανείς cracktheskye-ισμοί του "Scythe Imposter" συνυπάρχουν με ατμοσφαιρικά black metal χιλιόμετρα του ομώνυμου κομματιού (που προσωπικά, μου φέρνει στο νου τους Castevet για κάποιο λόγο), κάποια post metal παραστρατήματα που προσπαθώ να αγνοήσω, αλλά -κυρίως- με την ανεπανάληπτη συνθετική οξυδέρκεια που έχει αυτή η μπάντα. Κομμάτια σαν το "Kingdom", το "An Exorcism Of Sorts" ή το "Agnosia Archetype" δεν γράφονται κάθε μέρα, και η μισή sludge σκηνή θα ζήλευε τα riffs και τις αναπτύξεις τους.
Οι αρνητικές πτυχές προκύπτουν όταν το άλμπουμ συγκριθεί με τον προκάτοχό του. Σίγουρα προτιμώ το πιο εστιασμένο και σκοτεινό ύφος του προηγούμενου. Ναι, άμα το δεις κυνικά, το 'Funeral Mouth" δεν είναι "The Darkest of Grays", αλλά αυτό θα ήταν πραγματικά αδύνατον να συμβεί. Το "Funeral Mouth" είναι ακόμα ένα κομψοτέχνημα στην πορεία των Planks, απλά όσοι γουστάρουν Tombs και δεν έχουν τσεκάρει τους γερμανούς, καλύτερα να ξεκινήσουν από το προηγούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου