Hat - Vortex of Death (2011)

Το black metal δεν το παρακολουθώ τόσο στενά ώστε να ξεσκαρτάρω τις υπόγειες κυκλοφορίες, όπως κάνω με άλλα ιδιώματα. Αυτό εδώ βρήκε το δρόμο του μέχρι τα αυτιά μου μετά από προτροπή του καλού φίλου Plunderer.
Οι Hat είναι νορβηγοί και το όνομά τους δε σημαίνει "καπέλο", αλλά "μίσος" στη μητρική τους γλώσσα. Αυτό είναι το δεύτερο άλμπουμ της δυάδας και κάτω από ένα χλωμό γκραβουροειδές -αλλά ταιριαστό και εντέλει άψογο- artwork κρύβεται ένας δίσκος που έρχεται από το παρελθόν και κοιτάζει στο μέλλον.
Η μουσική των Hat είναι νορβηγικό black metal. Όπως το μάθαμε στα 90ς, όπως το αγάπησε πολύς κόσμος. Ωραία, και; Ποιος ο λόγος να ασχοληθούμε με αυτούς και όχι με κάποια κυκλοφορία των Gorgoroth από τότε ας πούμε; Η απάντηση βρίσκεται στην εκτεταμένη χρήση του sampling, όχι όμως με τη λογική "ρίξε πιπέρι σουβλατζή", αλλά με ουσιώδη τρόπο, αποτελώντας δομικό μέρος της σύνθεσης. Ακούγοντας μερικές φορές το εναρκτήριο "Inhumanus Revelatio" καταλαβαίνεις ότι αυτά τα samples δεν είναι εκεί έτσι στη φάση, αλλά ότι το κομμάτι χτίστηκε με αυτά παρόντα. Ο δίσκος ξεκινάει με τέσσερις σερί επιβλητικές κομματάρες με αποκορύφωμα το μεγαλειώδες "the Flesh I Wear", κάνει μια μικρή κοιλίτσα πριν το τέλος, για να κλείσει με το αργόσυρτο "Tilintetgjørelsen" όπου τα φωνητικά κλέινουν το μάτι στο λεγόμενο depressive back metal.
Το "Vortex of Death" δεν είναι το νέο "Maranatha", όμως είναι ένας black metal δίσκος που κατάφερε να συγκινήσει έναν απαιτητικό bm ακροατή σαν εμένα και αυτό λέει πολλά.